Vlaardingen

Vervolg Vlaardingen.
Na ongeveer 7 jaar begreep het bestuur, dat de Marnixschool nooit uit zou groeien tot een grote school.
Daar waren verschillende oorzaken aan debet.
In Maassluis kwam er een Mlk-school bij, en de leerlingen uit Maassluis die anders bij ons werden aangemeld, gingen uiteraard nu naar die school.
Door verdere gedifferentieerde onderzoek methodes, bleken niet alle kinderen dezelfde problemen te hebben.
De ene leerling had moeite met alle vakken, een andere alleen met taal of rekenen. En die laatste werden nu naar de Lom-school verwezen. (Leer-en-Opvoeding-Moeilijkheden.)
Deze scholen werden eind jaren 60 gesticht, ook in Vlaardingen kwam er een, en werden een geduchte concurrentie van de Mlk-school. (N.B. De Lom-school in Vlaardingen was door mijn bestuur gesticht!)
Voor de leerlingen een goede oplossing, want de Mlk-school was toch eigenlijk maar een “debielenschool.” De Mlk-scholen werden toch als iets minderwaardigs beschouwd.
Maar het gevolg was, dat er bij mijn school te weinig leerlingen werden aangemeld.

In Schiedam, waar het bestuur ook een Mlk-school had, was de toestand precies eender. Dat was een grote school geweest met 6 leerkrachten, maar door de komst van de Lom-scholen, kregen ook zij weinig leerlingen. De school had tenslotte nog maar drie leerkrachten.
En twee kleine scholen, dat zag het bestuur niet zitten, en ze besloten de twee scholen te fuseren, en ik zou daar hoofd van worden.
Helaas overleed mijn collega in Schiedam aan een hartaanval, nog voor het samengaan een feit was. Nu moest er een tijdelijk hoofd komen, tot de fusie een feit was.
Het bestuur besloot nu een onderwijzer van die school als tijdelijk hoofd aan te stellen.
Maar toen kwam er een kink in de kabel.
Het tijdelijk hoofd was niet in staat de school te leiden, en het bestuur wilde dat ik daar de boel opgang zou houden, totdat de fusie een feit was. Ik werd nu dus hoofd van twee Mlk-scholen.
Maar er gebeurde meer.
De Katholieke mlk-school in Schiedam leed ook een kwijnend bestaan, en dus werd die school eerst met de Protestants-Katholieke school gefuseerd. Vanaf toen kregen we dus ook Katholieke bestuursleden.
(Zij hadden ook een lom-school gestichten, maar die bleef zelfstandig bestaan.
Jaren later kwam de Katholieke Lom-school wel onder dat bestuur.
En nog weer later ook nog de Openbare Mlk en de Openbare Lom-school. Maar dat heb ik niet meegemaakt. Er is nu een groot bestuur voor Speciaal Onderwijs in de Streek Nieuwe Waterweg Noord).
Ik zat dus nu op een Protestants-Katholieke school.
De school moest natuurlijk ook een naam hebben, en dat werd op een bestuursvergadering een beetje touwtrekken tussen een Protestantse en Katholieke voorman.
Ik heb toen de naam: “ Augustinusschool “ voorgesteld, en dat werd met algemene stemmen aanvaard.
(Augustinus heeft zowel bij de Protestanten als bij de Katholieken een goede naam.)
Wie had ooit denken dat een geheide Protestantse scriba-ouderling van een Gereformeerde Bondswijk in Vlaardingen, hoofd van een gemengd Christelijke school zou worden!

Het begin van mijn werk op de gemengde mlk-school was niet gemakkelijk.
Het tijdelijke hoofd had er een potje van gemaakt, en een onderwijzeres had bepaald geen idee hoe ze met een klas om moest gaan.
Maar daar kwam nog bij dat mijn vervangster ook niet veel orde had.
En dat heeft ongeveer drie maanden geduurd.
En ik maar pendelen tussen Vlaardingen en Schiedam.
Ik had het dus tamelijk druk, als scriba van de kerkenraad en als hoofd van twee scholen!
En daar bleef het niet bij. Ik was n.l. lid van een landelijke Protestantse Hoofdenvereniging, en die kozen mij als secretaris. Ik vond dat leuk werk, want daardoor kwam ik met veel ander mensen in contact, o.a met Drs. Deetman,
die later burgemeester van Den Haag zou worden.
(Als medewerker van het Christelijk Pedagogisch Centrum, dat was zijn eerste baan, moest hij een lezing voor onze vereniging houden. Hij zat naast me, en wist niet goed wat hij moest doen. Ik heb hem toen een goede raad gegeven, en de lezing ging voortreffelijk. (Niet veel later ging hij in de politiek.!)
Ook gingen we regelmatig naar de Tweede Kamer om met verschillende onderwijsfracties over de positie van de schoolhoofden te spreken.
Het hoofd der School werd toen nog door de Socialisten als een soort bijbaantje beschouwd, en als zodanig geen erkenning had op een bepaalde status. Dat is nu wel anders. Door onze vereniging?
(Die is ondertussen opgeheven: doel bereikt.)
Alles bij elkaar had ik dus een druk leventje.
Gelukkig had een ik berijpende vrouw, die me ontzettend veel geholpen heeft. Zij had een typediploma, en alle notulen werden door haar uitgetypt. (en gecorrigeerd).
Met zes kinderen, (eigenlijk zeven!) had ze het net zo druk, of misschien nog drukker, dan ik.
En toen................

G. J. Los.
Vlaardingen, 27 – 06 – 2014.