Pau.
Door: Opaisraël
Blijf op de hoogte en volg Bert
09 Juni 2014 | Spanje, El Vendrell
Pau.
Opnieuw stelt de Tomtom ons niet teleur.
Dat hebben we deze tocht wel eens anders meegemaakt.
Op weg naar Roda de Bara, vertelde hij ons: “Bestemming bereikt.”
Maar dan kon helemaal niet, want we reden op een tolweg, en dat was echt niet Roda de Bara. Maar deze keer, en trouwens ook nog andere keren zet hij ons stil met het bekende :”Bestemming bereikt.”
Ik kijk een beetje wantrouwig om me heen. Links een immens groot plein, en rechts wat oude verwaarloosde gebouwen.
En dan ineens zie ik het niet al te grote bord:”Hotel Postillon”.
Daar hadden we een kamer gereserveerd.
Er is genoeg parkeerruimte, en een beetje nieuwsgierig, van wat staat ons nu weer te wachten, lopen we naar binnen. Het hele interieur doet wat wat gedateerd aan, evenals het kleine vriendelijke vrouwtje.
Maar de service is goed.
Ze neemt ons mee naar de voor ons gereserveerde kamer, en dan blijkt Willy niet onder de douche te kunnen, vanwege haar geblesseerde knie, kan ze niet in het bad.
Geen probleem, en ze wijst ons een andere kamer toe, zonder bad, maar wel met douche.
Onze kamer ziet er schoon uit, de douche ruimte is echt groot, maar de kamer op op zich is wel wat klein.
Toch zijn we dik tevreden, want pal voor onze deur is een leuk binnenplaatsje met wat stoelen en tafels, en er staan diverse mooie planten.
Wat een idyllisch plaatsje. Ver van het razende verkeer op straat, is dit een oase van rust.
Nou je snapt wat we doen, en het smaakt ons nog beter dan anders.
Jammer genoeg serveert onze hoteliere geen avondeten, dus moeten we de straat op.
En dan blijkt Pau eigenlijk niet helemaal geschikt te zijn, voor de gemiddelde toerist. Maar het is wel een oude stad met historie.
Net als ons hotel, want dit was in het verleden een aanleg plaats van de postkoets, net het als het pand aan de Maassluissedijk.
Helaas, tegen acht uur begint het te regenen, dus buiten zitten is er vanavond niet bij.
Met vr.gr.
Pau, 9 juni 2014.
Opa en Oma Los.
Ik stuur de meldingen via “ waarbenjij.nu,” want dan ben ik zeker, dat ze op hun plaats komen.
Met de mail lukt het soms niet.
Opnieuw stelt de Tomtom ons niet teleur.
Dat hebben we deze tocht wel eens anders meegemaakt.
Op weg naar Roda de Bara, vertelde hij ons: “Bestemming bereikt.”
Maar dan kon helemaal niet, want we reden op een tolweg, en dat was echt niet Roda de Bara. Maar deze keer, en trouwens ook nog andere keren zet hij ons stil met het bekende :”Bestemming bereikt.”
Ik kijk een beetje wantrouwig om me heen. Links een immens groot plein, en rechts wat oude verwaarloosde gebouwen.
En dan ineens zie ik het niet al te grote bord:”Hotel Postillon”.
Daar hadden we een kamer gereserveerd.
Er is genoeg parkeerruimte, en een beetje nieuwsgierig, van wat staat ons nu weer te wachten, lopen we naar binnen. Het hele interieur doet wat wat gedateerd aan, evenals het kleine vriendelijke vrouwtje.
Maar de service is goed.
Ze neemt ons mee naar de voor ons gereserveerde kamer, en dan blijkt Willy niet onder de douche te kunnen, vanwege haar geblesseerde knie, kan ze niet in het bad.
Geen probleem, en ze wijst ons een andere kamer toe, zonder bad, maar wel met douche.
Onze kamer ziet er schoon uit, de douche ruimte is echt groot, maar de kamer op op zich is wel wat klein.
Toch zijn we dik tevreden, want pal voor onze deur is een leuk binnenplaatsje met wat stoelen en tafels, en er staan diverse mooie planten.
Wat een idyllisch plaatsje. Ver van het razende verkeer op straat, is dit een oase van rust.
Nou je snapt wat we doen, en het smaakt ons nog beter dan anders.
Jammer genoeg serveert onze hoteliere geen avondeten, dus moeten we de straat op.
En dan blijkt Pau eigenlijk niet helemaal geschikt te zijn, voor de gemiddelde toerist. Maar het is wel een oude stad met historie.
Net als ons hotel, want dit was in het verleden een aanleg plaats van de postkoets, net het als het pand aan de Maassluissedijk.
Helaas, tegen acht uur begint het te regenen, dus buiten zitten is er vanavond niet bij.
Met vr.gr.
Pau, 9 juni 2014.
Opa en Oma Los.
Ik stuur de meldingen via “ waarbenjij.nu,” want dan ben ik zeker, dat ze op hun plaats komen.
Met de mail lukt het soms niet.
-
09 Juni 2014 - 21:29
Marjan:
Lieve papa en mama in Pau,
leuk om weer iets van jullie te lezen. Wat naar dat mama haar knie nog zeer doet. Zouden jullie niet even naar een dokter gaan?
Hier beleven we weinig. Florian heeft twee-en-een-halve dag school deze week; ik heb tijd om te studeren. Diederik is wel veel weg, maar daar krijgt-ie dan ook voor betaald.
Vandaag was het heel afwisselend weer. Soms heel warm met veel zon, soms heel warm met dikke bewolking, soms warm met een paar regendruppels. We hebben een paar keer de tuinspullen naar binnen gesjouwd, maar was alles binnen dan zette de bui toch weer niet door.
veel plezier en voor straks:proost!
liefs, Marjan
-
09 Juni 2014 - 23:36
Ag:
Ja, leuk om weer wat te vernemen, en gelukkig zitten jullie niet bij ons in de buurt want er was hier noodweer, ik zal jullie erover mailen. Gelukkig hebben we de nieuwe auto nog niet, want de renault is pokdalig vanwege dehagelstenen die er op kletterden. Ook achetrlamp kapot en rooster en wat deuken op het dak.
Wat is er met die knie?. Een open wond?
Als jullie nu nog even wegblijven kunnen we eind juni afspreken in st omer? Of duurt jullie dat te lang?
groet,
ag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
